” Helaas op veel te jonge leeftijd ben ik geconfronteerd met diabetes bij mijn ouders. Op dat moment dacht ik ”dit gaat mij nooit overkomen” helaas is het tegenovergestelde waar en kreeg ik enkele jaren geleden te horen dat ik diabetes type 1 heb. Het gevoel wat ik daarbij kreeg was onbeschrijfelijk. Ik dacht even dat ik door de grond zakte. Ik herpakte mezelf redelijk snel en keek naar mijn ouders hoe zij met diabetes door het leven gingen en dacht dit gaat mij ook op dezelfde manier lukken en ik ga mijn leven volledig omgooien. Zo ben ik mijn eetgewoontes gaan aanpassen en ik moet zeggen dat het vele voordelen met zich mee brengt. Ik had hier veel moeite mee in het beginsel maar al snel had ik de smaak te pakken en wist ik er een mooie positieve draai aan te geven.
Wel moet ik eerlijk bekennen dat ik alleen de belangrijke mensen in mijn leven, waaronder dus de mensen die dicht bij mij staan op de hoogte heb gebracht van mijn diabetes maar lang niet iedereen. Ik wil dit zeker nog wel een keer doen, want ik denk dat dit toch wel heel belangrijk is en dat het voor mensen ook makkelijker kan zijn mocht er iets gebeuren, dan weten ze hoe ze moeten handelen.
Wat mij wel duidelijk is geworden is dat als je diabetes hebt je dit echt niet alleen hoeft te doen. ”